Çok enteresan bir haberim var (bkz: kendini önemli sanan insan modeli. Yalnız, blogumu okuyorsunuz demek ki biraz önemliyim efendim nezdinizde).
Bu şarkıyı her dinlediğimde garip bir sevinçle doluyorum ben. Hayır; sevgili büyüklerim, canımın içi arkadaşlarım ve sevgili kardeşim aşık değilim. Aşık olmadığım gibi, aşk denilen şey hakkında bu kadar umursamaz olduğum, ve hatta kendisinin çok abartıldığına kanaat getirdiğim bir zaman olmamıştı nicedir — yaklaşık bir 10 senesi var.
Neden bilmiyorum böyle hissetmem.
Ama Kalben duysa bence çok sevinir, çünkü bence o da bu şarkıyı söylerken çok gülmek istiyor ve hatta kahkahalar atmak istiyor. Üzülme Kalben ben senin için yüzümde gülümseme ile Brooklyn ve Manhattan sokaklarında bu ezgiyi katık yapıp dans ediyorum.
Allah ağzımın tadını bozmasın, sizlere de iyi baharlar!